دوشنبه ۱۸ فروردین ۹۹ ۰۱:۵۹ ۵۴ بازديد
مفهوم «خود-كارآيي» در مركز نظريه شناخت اجتماعي آلبرت بَندورا، روان‌شناس معروف، قرار دارد. به گفته آلبرت بندورا، خود-كارآيي عبارت است از: «اعتقاد يك نفر به قابليت‌هاي خود در سازماندهي و انجام يك رشته فعاليت‌هاي مورد نياز براي مديريت شرايط و وضعيت‌هاي مختلف». به عبارت ديگر، خود-كارآيي، اعتقاد يك فرد به توانايي خود جهت موفق شدن در يك وضعيت خاص است. به عقيده بندورا اين اعتقاد، عامل تعيين كننده چگونگي تفكر، رفتار و احساس افراد است. خودكارآمدي يك توانايي است كه در آن مهارتهاي رفتاري ، عاطفي ، اجتماعي و شناختي بايد سازماندهي شده و براي اهداف بي شمار بطور موثر هماهنگ شوند. مشاهده موفقيت ديگران در انجام يك كار، منبعي مهم براي ايجاد حس خود-كارآيي است. به گفته بندورا: «مشاهده اين كه آدم‌هاي مشابه خودمان با تلاش پيگير به دستاوردهاي موفقي نائل مي‌شوند اين اعتقاد را در مشاهده‌گر تقويت مي‌كند كه او نيز داراي قابليت‌هايي است كه مي‌تواند از عهده فعاليت‌هاي مشابه به نحو موفقيت‌آميزي برآيد.